هنر دستی زنان ایران زمین و روستای من
در زمان گذشته اهالی روستا و بزرگان روستا که بیشتر دامپرور و کشاورز بودند با پوست گوسفند و بز برای خود زیرانداز و لباس های گرم تهیه میکردند.
و همچنین با درهم نمودن و فشردن الیاف پشم ، زیراندازی ضخیم تر و گرم تر به نام نمد تهیه و استفاده می کردند.
بعدها با استفاده از نخهای پشمی گلیم و فرش می بافتند.
بیشتر خانم های روستا در کنار کمک به همسر و فرزندان خود با استفاده از شیرگاو و گوسفندانِ شان ماست و کره و روغن محلی وکشک و… تهیه می کردند.
همچنین به کارهای هنری و دستی نظیر بافت فرش و گلیم مشغول بودند.
این گلیم نزدیک به 40سال پیش توسط خانم هنرمند روستایی بافته شده و نذر اسب تعزیه روستا می باشد که هرسال بر روی اسب تعزیه امام حسین(علیه السلام) می اندازند.
با پیشرفت و گذشت زمان خانم های کمتری به این کار مشغول هستند و مثل گذشته همه خانوارهای روستا دامپروری و کشاورزی نمی کنندو بافت فرش و گلیم را بعضی خانم ها انجام میدهند.
درحال حاضر نیز بعضی خانواده ها در کنار کارها و مشاغلی که دارند به دامپروری و کشاورزی و همچنین بافت گلیم و تابلو فرش و تهیه ماست،کره،کشک و روغن محلی و تهیه کشمش و سرکه انگور و سیب و….مشغول هستند و هنوز رنگ و بوی گذشته را دارد.
این گلیم درحال بافت توسط خانم روستایی با استفاده از پارچه های اضافه و دورریز :
این گلیم بافته شده با استفاده از نخ های پشمی:
گلیم بافته شده با استفاده از پارچه های دورریز:
تابلو فرش های بافته شده توسط خانم هنرمند روستایی:
:
